Σε σχέση με τις πλημμύρες που έπληξαν την Εύβοια και τα παράλια της Π.Ε. Λάρισας, τρία κόμματα, οι Πράσινοι, το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας και το ελληνικό Κόμμα για τα Ζώα σχολίασαν τα εξής:  «Λογικό είναι, σε κάθε φυσική καταστροφή τα ΜΜΕ να προβάλλουν εντυπωσιακές, δυστοπικές εικόνες και τις οιμωγές των πληγέντων. Λογικό είναι οι πολιτικοί να τριγυρίζουν στα καμένα και στα πνιγμένα, με casual ντύσιμο και σοβαρό ύφος, να εξαγγέλλουν βοηθήματα και να μας διαβεβαιώνουν πόσο είναι σοκαρισμένοι και αποφασισμένοι να μη λείψει σε κανέναν τίποτα. Λογικό είναι, τέλος, εμείς, οι πολίτες, να μαζεύουμε τρόφιμα, κουβέρτες, χρήματα, και να τα στέλνουμε σε όσους κακόπαθαν, σε ένδειξη αλληλεγγύης και αγάπης.
 
Αυτό που δεν είναι λογικό, είναι να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τις φυσικές καταστροφές σαν να ήταν απομονωμένα, μοναδικά, “πρωτοφανή” ατυχήματα. Πώς το είπε ο Αναπληρωτής ΥΠΕΣ Στέλιος Πέτσας; “Να μη συνδέουμε τα καμένα, με τις ζημιές κοντά στη θάλασσα” (!). 
 
Η πραγματικότητα είναι ότι όλες αυτές οι καταστροφές συνδέονται απολύτως! Είναι η Κλιματική Κρίση, ένα προμελετημένο πολιτικό διεθνές και ελληνικό έγκλημα, με αυτουργούς τα κόμματα και τους πολιτικούς που επί δεκαετίες απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης μας! Τα ήξεραν όλα για την Κλιματική Κρίση, εδώ και τουλάχιστο τριάντα χρόνια, και επέλεξαν να μην κάνουν τίποτα! 
 

Το χειρότερο είναι πως αυτά τα κόμματα συνεχίζουν να πορεύονται στην ίδια οδό, της συλλογικής μας αυτοκαταστροφής: τούτες τις ημέρες, η κυβέρνηση της ΝΔ εισάγει προς ψήφιση νόμο που καταργεί τη δυνατότητα των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος να επιβάλλουν πρόστιμα και άλλες κυρώσεις σε όσους καταπατούν τους περιβαλλοντικούς μας νόμους! Πρακτικά, εξουδετερώνεται ο ανεξάρτητος περιβαλλοντικός έλεγχος στην χώρα, ακριβώς την ώρα που τον χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ!  

Αυτό κάνουν οι κυβερνήσεις: με τα λόγια φλυαρούν ακατάπαυστα υπέρ του περιβάλλοντος, με τις πράξεις φροντίζουν να σαρώνουν τα ζώα, τους φυσικούς πόρους, τα οικοσυστήματα και τη φύση για να περάσει η διαβόητη “ανάπτυξή” τους!
 

Κι αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν, όσο εμείς, οι πολίτες, δεν τολμάμε να συνδέσουμε τις τηλεοπτικές εικόνες των μεμονωμένων “πρωτοφανών” φυσικών καταστροφών, και να δούμε τη μεγάλη εικόνα: τα κατεστημένα κόμματα και οι εμπεδωμένες πολιτικές, που εμείς οι ίδιοι επιβραβεύουμε, επελαύνουν, ως Κλιματική Κρίση, ενάντια στη ζωή μας και εκείνη των οικογενειών μας, των κοινοτήτων μας και της χώρας μας. Εμείς τελικά εγκρίνουμε (για να μην πούμε εντελλόμαστε) αυτή την καταστροφή. 

Μόνο εάν αλλάξουμε αμέσως πολιτική συμπεριφορά, θα αποφύγουμε την περιβαλλοντική κατάρρευση. Τα χρονικά περιθώρια όμως στενεύουν, κι ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει γρήγορα.»