Πρωινή συνεδρίαση

Στη συνεδρίαση, που τη διεύθυνε η ‘Ελζε Μπόσαρτ (Elze Boshart) μας μίλησαν η Ευρωβουλεύτρια του ολλανδικού Κόμματος για τα Ζώα (PvdD) Άνια Χάζεκαμπ (Anja Hazekamp) και η Εύα Ρόβερς (Eva Rovers) ιστορικός της τέχνης και συγγραφέας.

Η πρώτη ανάπτυξε την ανάγκη να διευρυνθούν και να ενισχυθούν τα οικοκεντρικά και αντιπισιστικά κινήματα. Παίρνοντας σαν παράδειγμα τη δική της δράση στο Ευρωκοινοβούλιο, έδειξε πως με επίμονο και συνεπή αγώνα, ακόμα και οι μικρές μειοψηφίες μπορούν να επιφέρουν μεγάλες αλλαγές. Όταν εκλέγηκε για πρώτη φορά στο ΕΚ, το 2014, οι απόψεις της αντιμετωπίζονταν από τις συναδέλφισσες καις τους συναδέρφους σαν «ουτοπικές», «άκαιρες» ή ακόμα και «αντιδραστικές». Σήμερα όμως η ΕΕ εξετάζει τη σχέση της κτηνοτροφίας με τη διατροφή, νομοθετεί κατά της κακοποίησης των ζώων στη βιομηχανική κτηνοτροφία και εξετάζει τη ριζική αναθεώρηση της νομοθεσίας της για τα ζώα!

Η Εύα Ρότζερς ανέπτυξε την ιδέα της «συνέλευσης πολιτών» στις οποίες συμμετέχουν 100-150 πολίτες με σκοπό να εκπονήσουν θέσεις (ακόμα και νομοθετήματα!) για σύνθετα και σημαντικά προβλήματα, όπως η τιθάσευση της Κλιματικής Κρίσης. Η Εύα μας μετέφερε τη σημαντική εμπειρία από τις συνελεύσεις αυτές, σύμφωνα με την οποία «απλοί», καθημερινοί άνθρωποι, χωρίς ειδικές σπουδές, είναι σε θέση να δώσουν συλλογικά πολύ καλύτερες και ρηξικέλευθες προτάσεις από εκείνες των επισήμων συνελεύσεων των ειδημόνων και των επαγγελματιών της πολιτικής.

Μετά τις δύο σημαντικές αυτές ομιλίες, το συνέδριό μας χωρίστηκε και κάθε τμήμα της παρακολούθησε ένα ξεχωριστό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. 

Στο εργαστήριο που οργάνωσε ο Σον Κάρι (Sean Currie), οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μία πετυχημένη καμπάνια, στη θεματολογία της, στον τρόπο οργάνωσής της και στο πώς κινητοποιεί τις συμμετέχουσες και τους συμμετέχοντες σε αυτές.

Ο Ντέιβιντ Λάμπι (David Labi) υπογράμμισε πως οι πολίτες κινητοποιούνται ευκολότερα από μία «ιστορία», μία συγκεκριμένη αφήγηση, και όχι από αφηρημένα πολιτικά ή κοινωνικά προτάγματα. Μάλιστα τόνισε πως αυτές οι «ιστορίες» καλό είναι να μεταφέρουν θετικά και ελπιδοφόρα μηνύματα και προοπτική.

Απογευματινή συνεδρίαση

Πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή του συνεδρίου ήταν το πάνελ οκτώ ακτιβιστών -πολύ συχνά νέων και προερχόμενων από περιοχές με μεγάλα προβλήματα- που αφηγήθηκαν τις ιστορίες των μικρών και μεγαλύτερων νικών που έφερε η δράση τους.

Η 23χρονη Μέλαβ Σαλίχ (Melav Salih) από το ιρακινό Κουρδιστάν, μίλησε για το πώς κινητοποίησε τη νεολαία της χώρας της, ιδίως τα κορίτσια, σε περιβαλλοντικά θέματα, σε μία κοινωνία που είναι κατ’ εξοχήν γεροντοκρατική και ανδροκρατική.

Ο Φίλιπ Ριφ (Philipp Ryf) από την Ελβετία, παρουσίασε τη δράση της οργάνωσής του Sentience που προκαλεί δημοψηφίσματα για τα ζώα και καταλαμβάνει έτσι την πολιτική ατζέντα στην πατρίδα του, και πέραν αυτής. Με τον τρόπο αυτό, οργανώθηκε δημοψήφισμα για να αποδοθούν νομικά δικαιώματα στα πρωτεύοντα στη Βασιλεία, ενώ στην Ελβετία ψήφισαν για την απαγόρευση της βιομηχανικής κτηνοτροφίας. 

Η Βουλεύτρια του πορτογαλικού κόμματος Άνθρωποι-Ζώα-Φύση Ινές Σούζα (Inês Sousa), περιέγραψε πώς η συμμετοχή της στο πολιτικό σύστημα άλλαξε άρδην την κατάσταση για τα ζώα στην πατρίδα της. Οι πόροι για τα ζώα πολλαπλασιάστηκαν, ενώ άλλαξε ο αστικός κώδικας και αναγνωρίστηκαν τα ζώα ως νομικές, μη ανθρώπινες, προσωπικότητες, από αντικείμενα που θεωρούνταν έως τότε.

Η νεαρή Πολωνίδα Μόργκαν Γιάνοβιτς (Morgan Janowitz), αναφέρθηκε στη δράση της δεξαμενής σκέψης REV που δημιουργήθηκε από τη βίγκαν Πράσινη Ευρωβουλεύτρια Σίλβια Σπούρεκ (Sylwia Spurek). 

Η Ολλανδέζα Ελίν Ζειλμάκερ (Eline Zeilmaker), νομική σύμβουλος των Ολλανδών «Φίλων της Γης», αφηγήθηκε την καταπληκτική επιτυχία λίγων ΜΚΟ που κατάφεραν να διαταχθεί από το δικαστήριο ο πετρελαϊκός κολοσσός Shell να περιορίσει τις εκπομπές της θερμοκηπικών αερίων!.

Ο Σέρβος Ντράγκαν Γιόνιτς (Dragan Jonić), μετέφερε την εμπειρία του από τον μακροχρόνιο αγώνα του για την προστασία της σέρβικης φύσης και της άγριας ζωής. Ο Ντράγκαν ήταν από τους επικεφαλής του μαζικού κινήματος που σταμάτησε τα σχέδια για εξορύξεις λιθίου στην παρθένα φύση της χώρας του.

Η νεαρή Ισλέμ Ζρελί (Islem Zrelli) από την Τυνησία, ανέπτυξε μια διαδικτυακή βάση ενημέρωσης των νέων Τυνήσιων στο ζήτημα της Κλιματικής Κρίσης, ενός ζητήματος που δεν απασχολεί την κοινή γνώμη στην πατρίδα της, και για το οποίο δεν υπάρχουν καν ενημερωτικά κείμενα στην καθομιλούμενη γλώσσα. Η Ισλέμ κινητοποίησε πολλές νέες και νέους στην πατρίδα της και εκπροσώπησε τη νεότητα αυτή στην COP27 στο Κάιρο.

Η Ουκρανή Κατερίνα Πολιάνσκα (Kateryna Polianska) μελετά, ως ειδική επιστήμονας, τις πολεμικές επιπτώσεις στη φύση και στα ζώα της χώρας της. «Αρχικά ήθελα να στρατευθώ και να πολεμήσω για την πατρίδα μου» μας εξομολογήθηκε, «αλλά τελικά διαπίστωσα πως ο αγώνας για την προστασία της φύσης και η καταγραφή των εγκλημάτων πολέμου κατά της φύσης ήταν εξίσου σημαντικά».

Βραδινή συνεδρίαση

Το βράδυ του Σαββάτου ήταν το αποκορύφωμα του Συνεδρίου, με τη μεγάλη εκδήλωση «Τρεις γενιές για το Κλίμα». Ήταν μαζί μας ο Ντόναλντ Πολς (Donald Pols), διευθυντής των Φίλων της Γης της Ολλανδίας, η Κριστίν Τέινισεν (Christine Teunissen), Ολλανδέζα Βουλευτής του Κόμματος για τα Ζώα (PvdD) και η Αριάν Γκιρανέζα (Ariane Giraneza), νεαρή ακτιβίστρια και ειδικός για το Κλίμα. 

Ο Ντόναλντ μας εξήγησε πως μετά την αποτυχία της COP15 στην Κοπεγχάγη, κατέληξε στην ιδέα πως η Κλιματική Πολιτική θα πρέπει να εντάξει σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο ελέγχου και λογοδοσίας. «υπάρχουν ιδιώτες που ανήκουν στους μεγάλους ρυπαντές, που βρίσκονται εκτός κάθε διαδικασίας ελέγχου! Πώς είναι δυνατό να εφαρμοστεί μια αποτελεσματική κλιματική πολιτική με αυτή τη διάταξη;», αναρωτήθηκε πριν αποκαλύψει πως η Shell, η επιχείρηση κατά της οποίας στράφηκε, και νίκησε, δικαστικά ο Ντόναλντ, είναι ο έβδομος μεγάλος ρυπαντής της χώρας μετά την Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ινδία, την Ιαπωνία και τη Γερμανία, και πολύ περισσότερο από τις περισσότερες χώρες!

Η Κριστίν μίλησε για την ανάγκη να υπάρξει πολιτική απάντηση στην Κλιματική Κρίση και να σταματήσουν οι πολίτες να εμπιστεύονται πολιτικές δυνάμεις που πολιτεύονται λες και δεν υπάρχει… Κλιματική Κρίση! Τον τόνο στην οικολογική πολιτική οφείλουν να τον δώσουν οικοκεντρικές δυνάμεις, που θα σπάσουν τη συναίνεση του «business as usual».

Η Αριάν παρουσίασε τη διαδρομή της από τη γενοκτονία της Ρουάντα, στην οποία γεννήθηκε, στα στρατόπεδα προσφύγων του Κογκό, της Κένυας και εντέλει της Ολλανδίας, στην οποία βρέθηκε μετά από δεκαετή Οδύσσεια. Σήμερα, από τη θέση της εμπειρογνώμονος περιβαλλοντολόγου και της ακτιβίστριας για το κλίμα, τοποθετήθηκε υπέρ της ανάγκης να δοθεί βήμα για το Κλίμα σε όλες τις γενιές, όλες τις φυλές και όλα τα μορφωτικά επίπεδα. «έχω πλήρη συνείδηση πως μεγάλωσα και διαμορφώθηκα στην Ολλανδία και δεν μπορώ να μιλήσω για τη νεότητα της Αφρικής. Αλλά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως για την Κλιματική Κρίση μιλάμε πάντα πτυχιούχοι σαν κι εμένα, δυτικοί σαν κι εμένα, αριστερίζοντες σαν κι εμένα. Θα μας έδινε μεγαλύτερη δύναμη εάν άνοιγαν οι θύρες και εκφράζονταν όσες και όσοι μένουν σήμερα σιωπηλοί».